بیشتر افراد بدون درک این مطلب که گذشته همواره نقش تعیین کننده ای در رفتارهای کنونی آنها دارد،از آگاهی در مورد پیشینه خود پرهیز می کنند و با نادیده گرفتن این حقیقت که گذشته دیگر وجود ندارد به زندگی در شرایط کودکی سرکوب شده خود ادامه میدهند.
احتمالا درد سرکوب شده در خلوت بیشتر رخ می نماید. فرد برای مهار این درد؛ نیاز به هیجان مداوم را حس می کند. او نمی تواند حتی یک لحظه سکون و سکوت را تحمل کند ،چرا که ممکن است این تنهایی جانسوز، تداعی گر تجربه کودکی اش باشد......او به راه خود ...